II. Nowe wcielenie: Rozdział Dwudziesty Trzeci cz. II

Lecz na odpowiedź Armia nie musiała długo czekać. 

W pośpiechu szykowali arsenał, a Scott przekonał się wraz z nimi, że wojna już trwa. 

- Roboty zawsze są niecierpliwe. - powiedział dotykając już znaną mu całkiem dobrze broń. - I dziwne, że my o wszystkim dowiadujemy się jako ostatni. 

 - To jest ukartowane. - uspokoił go Alec. - Widzę, że autoboty teraz bardzo nam się przydadzą... 

Venus też była zdenerwowana z tego powodu. 

Tylko Kometa nie była w stanie pojąć o co chodzi. Ludzie dookoła krzyczeli, szarpali się, zapinali u pasów broń, przepychali się wzajem, żeby uzbroić odpowiednio swojego autobota. 

W pokoju aż huczało. 

- Susan, sprawdź teraz gdzie zaatakowali - polecił dowódcy Scott. 

 - Okolice Vancouver. 

Corlett zaklął. 

 - Gallardo weźmie całe miasto! - krzyknął. 

- Nie weźmie. - zaprzeczył Alec. - Ja wskakuję do samolotu. W razie czego - wskazał na nadajnik na dłoni. - dajcie znać. 

 - Oczywiście. - odparł Scott i rozstali się.

***

Tymczasem Gallardo siał rzeź istną z robotami. 

Nie lękały się niczego. 

 Rozbijały kolejne garstki ludzi, walcząc z grubą warstwą śniegu pod stopami. 

A Inferno czekał. 

 Czekał, aż Armia nadejdzie. 

A wtedy... nadejdzie nowa przyszłość.