II. Nowe wcielenie: Rozdział Siódmy

Następnego dnia Susan zadzwoniła do Clary.

Lada moment mieli ogłosić datę pierwszej narady. 

Biorąc pod uwagę, że Corlett już niedługo miał wyzdrowieć, przyjaciele umówili się na spotkanie wstępne - na razie bez niego. 

Miejscem spotkania był dom Scotta. 

Wszyscy zebrali się w salonie. Gdy byli już gotowi na negocjację, rozpoczęła się rozmowa - na wstępie konieczne było poruszenie tematu o robotach, które kryły się w Kosmosie. Dyskusja nie szła tak gładko. Alec, jak wiadomo było Scottowi, człowiek nader spokojny, lecz dający się niezwykle łatwo wyprowadzić z równowagi (a wiadomo że ludzie czarni denerwują się częściej i mocniej niż biali), zaczął krzyczeć pierwszy. 

- Źle myślicie. - powiedział. - Roboty to cała jego moc (miał na myśli Inferna). Jeśli teraz je uaktywni, to kto wie, czy nie dojdzie do drugiej wojny. A tego wszyscy się obawiają.

Kobiety milczały - również autobotka. 

Scott próbował załagodzić sytuację. Ale jego przyjaciel trwał przy swoim. 

- Zrozumcie. - mówił. - To wszystko jest totalnym błędem systemu. Jeśli teraz się cofniemy, zginiemy. 

- Budynek firmy jeszcze nie gotów. - przypomniała mu Clara. - Ostatnio przeszkodą były bardzo złe warunki pogodowe. 

Alec spojrzał na nią ze złością. Tego się nie spodziewał. 

- Roboty nie będą czekały. - podniósł głos. - Tymbardziej Gallardo. Wiecie, czym to grozi. Jeżeli nawet jutro wybuchłaby wojna, to i tak nic się nie zda. Nie mamy broni. Autobotów brak... 

Scott spojrzał na przyjaciela a potem na Susan... owszem, jej pomysł nauki budowy autobotów zapowiadał się bardzo obiecująco. 

Myślał już nad tym wcześniej. Wydawało mu się to jedynym rozwiązaniem.