I. Gwiezdna Armia: Rozdział Szesnasty cz. II

A więc to koniec bitwy – zrozumiały autoboty. 

Ci, którzy mieli jeszcze żyjących swoich bliskich, musieli wynieść się ze zniszczonego miasta, aby ochłonąć po przeżytym szoku. Ci zaś, którzy zginęli byli przez co najmniej tydzień odnotywani, a potem prezydent ogłosił w Vancouver długą żałobę. 

Autoboty wróciły razem z przyjaciółmi Scotta na jego posiadłość. 

Pomogły przekazać im kapsułę, która służyła za trumnę dla autobotów. 

Gdy złożyli w niej Luke'a i zakopali dół pod dębem, postawili tabliczkę, na której laserem wypisali bohaterską śmierć Luke'a. ,,Śmierć z poświęcenia” - brzmiał napis pod nazwą ,,Przyjaciel Luke”. 

Więcej pisać nie musieli. 

Już samo to przywoływało wspomnienie Luke'a próbującego ratować Venus i jego samego ponosącego za to śmierć. 

Scott i Venus długo przypatrywali się tabliczce. 

Alec objął ramieniem Scotta, a Clara z Susan nie szczędziły łez. W tej pięknej, smutnej ceremonii byli nie tylko członkowie byłej Armii, lecz spora grupa zwykłych, prostych ludzi. Corlett, towarzyszący Scottowi rzekł: 

- Scott, posłuchaj, wkrótce postaramy się umocnić. Nauczymy innych budować autoboty... i miasto odżyje. A Luke'a zawsze będziemy dobrze wspominali. 

Scott spojrzał na przyjaciela. Wierzył w jego słowa. Wierzył, że może kiedyś powstaną i wrócą znowu... jako Gwiezdna Armia.