I. Gwiezdna Armia: Rozdział Dziesiąty cz. IV

Poszukiwania starca nadal trwały, ale bez skutku. 

W sprawę zaangażowała się też policja kanadyjska, lecz nie była dla nich oparciem na długo. Zorientowali się że musieli w tym momencie liczyć tylko na siebie. 

Gdy sprawa ze zniknięciem starca została jeszcze nie rozwikłana, Scott zawitał u Aleca i opowiedział mu o całej sytuacji, jaka zaszła. Czarnoskóry o dziwo bardzo się zdenerwował i przestrzegł Scotta, że mógł się tego domyśleć. 

- Naprawdę nie wiem, czego on szukał w tej misji. - powiedział. - Zawsze wydawał mi się podejrzanym typem... 

- Zawdzięczam mu życie razem z Corlettem. - odparł Scott. - On i nasi żołnierze uratowali nas na obcej planecie podczas nieudanych badań. 

- Być może. - burknął Alec. - Ale ja sądzę, że popełniłeś głupi błąd. 

Scott umilkł. 

***

Inferno ukrył się tymczasem na rozgałęzieniu trzech uliczek. Wysłał przedtem sygnał do sondy, aby usunięto zaparkowany statek.

Wiedział, że teraz może wszystko się ułożyć. 

- Niech zostaną na Ziemi. - rzekł sobie. - Zobaczymy, na jak długo.

Wszedł do swojego laboratorium. A jednak był w domu. Po tylu latach z tymi nierozumnymi badaczami! 

Jego roboty powitały go jak króla. Wiedział, że teraz powinien się zająć poważniejszymi sprawami. 

Dużo poważniejszymi.

To będzie coś wyjątkowego...